Ο διαβήτης είναι η συχνότερη και σοβαρότερη χρόνια νόσος των παιδιών της σχολικής ηλικίας. Το 90-95% των περιπτώσεων αφορά σε παιδιά κάτω των 16 ετών.

Στην Αγγλία και Ουαλία 17 παιδιά/100.000 εμφανίζουν διαβήτη κάθε χρόνο, στη Σκοτία 25 παιδιά/100.000, στη Φινλανδία 43 παιδιά/100.000 και στην Ιαπωνία 3/100.000 παιδιά. Τα τελευταία 30 χρόνια 3πλασιάστηκαν οι περιπτώσεις παιδιών με διαβήτη.

Τα κύρια συμπτώματα των παιδιών με διαβήτη είναι παρόμοια με εκείνα των ενηλίκων (δίψα, απώλεια βάρους, κόπωση, συχνουρία). Συμπτώματα πιο τυπικά για διαβήτη παιδιών είναι πόνοι στο στομάχι, κεφαλόπονοι και προβλήματα συμπεριφοράς.

Τα 5 πράγματα στα οποία πρέπει να εστιάσουν την προσοχή τους οι γονείς παιδιού με διαβήτη είναι η ινσουλίνη, η γλυκόζη του αίματος, η δίαιτα, η άσκηση και η υπογλυκαιμία.

Όταν διαγνωστεί διαβήτης σε παιδί οικογένειας, πρέπει οι γονείς να μάθουν να κάνουν ινσουλίνη, να γνωρίζουν τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας και της διαβητικής κετοξέωσης και να είναι σίγουροι ότι υπάρχει πάντοτε διαθέσιμη γλυκόζη.

Το πρώτο που πρέπει να κάνουν οι γονείς που έχουν παιδί στο σχολείο με διαβήτη τύπου 1 είναι να φροντίσουν ώστε αυτό να μπορεί να κάνει έλεγχο του σακχάρου στο σχολείο, να γνωρίζει να χρησιμοποιεί γλυκόζη επειγόντως σε περίπτωση υπογλυκαιμίας, να κάνει ινσουλίνη, να τρώει σνακς, να πίνει νερό και να πηγαίνει στην τουαλέτα όποτε αισθάνεται την ανάγκη, να τρώει γεύματα την κατάλληλη ώρα και να συμμετέχει πλήρως στις σχολικές δραστηριότητες.

Οι καθηγητές και το υπόλοιπο προσωπικό του σχολείου πρέπει να γνωρίζουν όσα απαιτούνται για τα παιδιά με διαβήτη.

Οι φίλοι των παιδιών με διαβήτη και οι συμμαθητές πρέπει να γνωρίζουν για τη νόσο και ίσως μία ομιλία στην τάξη του παιδιού με διαβήτη να βοηθούσε σ’ αυτό.

Τα σπορ είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής πολλών ανθρώπων. Ομαδική εργασία, συντροφικότητα και φυσική δραστηριότητα είναι ζωτικά μέρη της καλής εννοούμενης ζωής. Ο διαβήτης δεν πρέπει να τα αλλάξει αυτά. Η άσκηση είναι ουσιαστική στο διαβήτη και η συμμετοχή σε σπορ μπορεί να ωφελήσει. Αλλά αυτό χρειάζεται κάποια επιπλέον προσπάθεια από τον διαβητικό. Χρειάζεται βασικά το παιδί με διαβήτη που ασκείται να γνωρίζει ότι η άσκηση παίζει ρόλο στα επίπεδα της γλυκόζης του αίματος και αυτό παίζει ρόλο στην ανάγκη για ινσουλίνη. Η διάρκεια και η ένταση της άσκησης παίζουν επίσης ρόλο.

Η φυσική δραστηριότητα είναι σημαντική για τα παιδιά. Όμως πρέπει τα παιδιά και οι γονείς να γνωρίζουν ότι αυτή μειώνει το σάκχαρο του αίματος (οπότε το παιδί που παίρνει ινσουλίνη θα πρέπει σε τέτοια περίπτωση να μειώσει τη δόση της). Επειδή παρόλα αυτά το παιδί μπορεί να εμφανίσει υπογλυκαιμία, καλό είναι να έχει πάντοτε μαζί του διαθέσιμη γλυκόζη (ζάχαρη). Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι η φυσική δραστηριότητα επηρεάζει και το πόσο θα φάει το παιδί, γι’ αυτό και πριν το παιχνίδι, την άσκηση ή το σπορ το διαβητικό παιδί πρέπει να τρώει επιπλέον ψωμί, να πίνει χυμό ή κάποιον άλλο υδατάνθρακα.

Έχοντας διαβήτη το παιδί, πρέπει να εξετάζετε το αίμα του για σάκχαρο συχνά (στόχος είναι το σάκχαρο να κυμαίνεται από 80-120 mg/dl). Αυτό σημαίνει πολλές φορές την ημέρα. Συνήθως το καλύτερο είναι να μετριέται το σάκχαρο κατά τα γεύματα και πριν την κατάκλιση για ύπνο το βράδυ.