Σακχαρώδης διαβήτης

Σακχαρώδης διαβήτης σημαίνει αυξημένο σάκχαρο (ή γλυκόζη) στο αίμα (σχήμα 3), το οποίο και προκαλεί βλάβες σε διάφορα όργανα, όπως στους νεφρούς, στην καρδιά, στους οφθαλμούς, στα αγγεία και στο νευρικό σύστημα.

Υπάρχουν δύο είδη (ή τύποι) σακχαρώδη διαβήτη: ο τύπος 1 και ο τύπος 2.

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 σημαίνει ότι ο οργανισμός δεν παράγει καθόλου την ορμόνη ινσουλίνη, μια ορμόνη που είναι απαραίτητη για τη ρύθμιση της γλυκόζης του σώματος.
Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 σημαίνει ότι δεν παράγεται αρκετή ινσουλίνη ή ότι αυτή που παράγεται δε δρα σωστά.

Αν δε ρυθμιστεί σωστά ο σακχαρώδης διαβήτης, η γλυκόζη συσσωρεύεται στον οργανισμό και προκαλεί βλάβη στους νεφρούς με αποτέλεσμα να μειώνεται η δυνατότητα τους να φιλτράρουν το αίμα και να απομακρύνουν τις άχρηστες για τον οργανισμό ουσίες και τα υγρά. Παρόλο που η θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη έχει βελτιωθεί με τα σημερινά φάρμακα που διαθέτουμε, πολλά άτομα με αυτή τη νόσο αναπτύσσουν νεφρική βλάβη σε 20-30 χρόνια από την εμφάνιση του.

Υψηλή αρτηριακή πίεση

Υψηλή αρτηριακή πίεση συμβαίνει όταν η πίεση που ασκείται από το αίμα στο τοίχωμα των αγγείων είναι υψηλή. Η αρτηριακή υπέρταση (σχήμα 4) μπορεί να βλάψει τα μικρά αγγεία του νεφρού και να εμποδίσει τη διαδικασία του φιλτραρίσματος. Τα αίτια της αρτηριακής υπέρτασης τις περισσότερες φορές είναι άγνωστα. Σε πολλές περιπτώσεις η υπέρταση φαίνεται να συνδέεται με τη γενική υγεία, τη διατροφή και τον τρόπο ζωής. Αν δε ρυθμιστεί σωστά μπορεί να προκαλέσει καρδιακή βλάβη, εγκεφαλικό επεισόδιο και χρόνια νεφρική νόσο. Θα πρέπει να γνωρίζουμε όμως ότι η αρτηριακή υπέρταση μπορεί να οφείλεται και στη ίδια τη νεφρική νόσο, δηλαδή να προέρχεται από τη βλάβη των νεφρών.

Άλλες αιτίες νεφρικής βλάβης είναι:

• Σπειραματονεφρίτιδες, δηλαδή νοσήματα που προκαλούν φλεγμονή και βλάβη στους νεφρούς και ακριβέστερα στα σπειράματα (δηλαδή τα φιλτράκια) (σχήμα 2). Σπειραματονεφρίτιδες είναι π. χ η IgA νεφροπάθεια, η μεμβρανώδης σπειραματοπάθεια κ. α. Αυτές οι νόσοι μπορούν να προκαλέσουν μείωση της ούρησης, αποβολή αίματος στα ούρα (μπορεί να το υποψιαστούμε βλέποντας τα ούρα να κοκκινίζουν ή να μην το βλέπουμε και να το ανακαλύψουμε σε μία τυχαία γενική εξέταση των ούρων) ή και πρωτεΐνης, αλλά και οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα (πόδια) και στα βλέφαρα.
• Κληρονομικά νοσήματα, όπως πολυκυστικοί νεφροί όπου οι νεφροί έχουν πολλαπλές κύστεις που εμποδίζουν τη λειτουργία τους. Ασθενείς με πολυκυστική νόσο των νεφρών έχουν συνήθως και κύστεις στο συκώτι
• Αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, ο οποίος μεταξύ των οργάνων που μπορεί να προκαλέσει βλάβη είναι και οι νεφροί
• Νεφροτοξικά φάρμακα [όπως παυσίπονα, μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (είναι φάρμακα που παίρνει κανείς για ρευματικούς πόνους και γενικά για πόνους αρθρώσεων), αντιβιώσεις (όπως οι αμινογλυκοσίδες), ανοσοκατασταλτικά φάρμακα (όπως η κυκλοσπορίνη), ιωδιούχα σκιαγραφικά (αυτά που χρησιμοιποιούνται στην αξονική τομογραφία, πυελογραφία κ. α), διουρητικά (όταν κυρίως γίνεται κατάχρηση) κ. α]
• Νεφρολιθίαση, δηλαδή ο σχηματισμός λίθων στους νεφρούς που εκδηλώνονται με κολικούς νεφρών
• Αποφρακτικά αίτια, όπως η στένωση της ουρήθρας, οι νεφρικοί λίθοι, οι όγκοι ή η υπερτροφία προστάτη που εμποδίζουν την προς τα κάτω ροή και αποβολή των ούρων και τα ούρα παλινδρομούν προς τα επάνω (γυρίζουν πίσω προς τους νεφρούς)και προκαλούν νεφρική βλάβη
• Ουρολοιμώξεις. Εμφάνιση συχνών ουρολοιμώξεων μπορεί κάλλιστα να προκαλέσουν βλάβη στους νεφρούς
• Άγνωστα αίτια. Περίπου 20-25% ή και περισσότερο των ασθενών με τελικό στάδιο χρόνιας νεφρικής νόσου (βλάβης) δε βρίσκουν ποτέ την αιτία της νεφρικής τους βλάβης. Οι ασθενείς αυτοί συχνά ανακαλύπτουν τη νεφρικής τους βλάβη όταν πρέπει πια να αρχίσουν αιμοκάθαρση και τότε είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί η αιτία.